Egidio Carella 1950
Piaseinza, me quand a m’incant in sal to prufil cl’è dur e gentil, allura me cant :
i’enn bell ill to piazz, magnifich ill ces, ill to bell ragazz con l’erre frances ; la nebbia c’at quatta quand casca ill foi d’or l’è tant cme’ l’uvatta ca sconda un tesor ; visti’ ad nev, t’am par na spusa in sl’altar.
Piaseinza Sa guard in dal scur al to prufil dur, ma bell cme’ un incant, ancora me cant :
Piaseinza, i to mur antigh e sever, ch’i sann da sventur, d’amur e ad mister, i’enn fatt ad timpesta, ad sul, ad dastein … Al so visti’ ad festa A l’è in finastrein Duv gh’è du tress biond e un po’ d’usmarein …
Piaseinza, t’è bella … Piaseinza, at voi bein ! …
|